'Deutschfreundlich'

Eygelshoven, grensplaats in zuidoostelijk Limburg, industriedorp waar in 1974 de laatste Nederlandse steenkoolmijn sloot.
Deutsch angeheucht, naar boze tongen beweren, met z'n voorkeur voor Duits bier en een bijna-Duitse weekmarkt die tienduizenden uit het grensgebied trekt. Een markt waar men zich op zaterdagen in het spraakverkeer bij kooplieden met Nederlands of het plaatselijke dialect amper nog verstaanbaar kan maken. Straten vol met Duitse autonummerborden, ook op andere dagen, bijna net als in de meidagen van 1940 toen het dorp als een van de eersten in het land het lot trof dat Hitler's bezettingstroepen dezelfde straten binnenmarcheerden - al weet 95% van de huidige bewoners dat niet meer.

Zie wat het spel voetbal maatschappelijk teweeg brengt en hoe deutschfreundlich een dorp aan de grens kan zijn aan de vooravond van het WK-finaleduel Nederland-Spanje, vandaag. Tot ver voorbij de kerk in het dal is het duidelijk welke mannschaft in 2010 de steun van Eygelshoven geniet: tot over de oude grenspalen woedt de 'hollanditis', straten en huizen vormen één zee aan oranje en rood-wit-blauw.
In een zijweg in de kom van het voormalige mijndorp wordt gewerkt aan het spandoek "Nooit meer VIZE-WELTMEISTER!"
"Oppassen daarmee hè", zegt een kleinere kalende man, "er leven hier ook Duitsers. Ik woon dan nu wel onder jullie, maar ik ben aan de andere kant van de grens dáár geboren."
De man knipoogt, gelukkig, zij het niet van harte.
Zou sport dan toch niet altijd verbroederen?

[beelden genomen tijdens de eerste minuten van de 'verliezersfinale' Duitsland-Uruguay, op zaterdagavond in Zuid-Afrika]