Casino draait op volle toeren!

Goed nieuws: op 4 mei as. kunt u gelukkig terecht in het casino. Deze overheidsservice draait voortaan ook die datum volledig op volle toeren!

De manager van Holland Casino, een honderd percent staatsonderneming, kwam het zelf vertellen. De door Den Haag gelegaliseerde gokpaleizen worden "eindelijk een gewoon bedrijf". "Op 4 mei om acht uur 's avonds gaan we er twee minuten uit, vanwege de jaarlijkse herdenking voor de gevallenen. Maar voor de rest zijn we die dag gewoon open, net als alle andere zaken waar u op 4 mei ook een staatslot kunt kopen," aldus de casinomanager vanmorgen op de radio. En het fijne is, vond hij, in Den Haag is men ook volwassen geworden, "de Tweede Kamer bemoeit zich ook niet meer met onze 4de mei".

Met croupiers en vakbonden bestonden weliswaar nog "wat probleempjes over vergoeding van overwerk", maar dat zou allemaal nog worden "weggeregeld".

De geldinhaalmachine van minister van Financiën Bos (PvdA) draait voortaan dus alle kalenderdagen lekker door, ook in overheidscasino's. De staatskas kan de opbrengst van een dag als 4 mei kennelijk niet missen, maar dat zei de gokhalmanager op de radio er allemaal niet bij. Hem ging het vooral om "de gelijke behandeling", iedereen hetzelfde.

Het zal minister Bos als muziek in de oren hebben geklonken. Gelijke behandeling, spreiding van macht, kennis, inkomen - waren dat wellicht niet nog leuzen uit de partijbijbels van zijn voorgangers, toen hij nog in de box speelde? Het was toch goed dat ook de neoliberale markt zich inmiddels slogans uit die 'oude' socialistische verkiezingsprogramma's eigen had gemaakt?

Uitslagen Duits voetbal mei 1940

Gruppe Eins
12 mei 1940 SC Union 06 - VfB Königsberg 6-3 (2:2)
12 mei 1940 SK Rapid Wien – NSTG Graslitz 7-0 (3:0)

Gruppe Zwei
12 mei 1940 VfL Osnabrück – 1. SV Jena 5-2 (2:0)

Op 10 mei 1940 viel nazi-Duitsland België en Nederland binnen.
Vier dagen later, op dinsdag 14 mei, gaf de Nederlandse regering het verzet op na het capitulatiebombardement op Rotterdam.
Tussen beide data in, op zondag, werd in het Derde Rijk doorgevoetbald.
Het bruin lederen monster, zoals het in sportcommentatorsjargon heette, was niet te stoppen - de bal rolt ook verder bij een wereldbrand.

In het jaar 1939/1940 werd in Hitler's Dritte Reich vrijwel ordnungsgemäß de competitie afgewerkt om de 33ste Deutsche Fussballmeisterschaft, georganiseerd door de NSRL (Nationalsozialistischer Reichsbund für Leibesübungen).
Tijdens het seizoen '39-'40 brak de Tweede Wereldoorlog uit, maar dat had weinig gevolgen voor de toenmalige Duitse competitie. In het oosten werd een legerclub als Hindenburg Allenstein opgedoekt, maar de meeste ander verenigingen bleven gewoon verder spelen. Op 1 september 1939, de dag van de Duitse inval in Polen en het feitelijke begin van een nieuwe wereldooorlog, werd de competitie voor enkele weken onderbroken. In oktober dat jaar werd bij de clubsindeling ook de benaming Gauliga veranderd in Sportbereichsklasse, omdat "liga" te Engels klonk.
Achttien ook nu nog gerenommeerde clubs met ook nu nog bekende stadions haalden de eindronde van het kampioenschap 1940, inclusief de VfB Königsberg (Ostpreußen), VfL Stettin (Pommern), Vorwärts RaSpo Gleiwitz (Silezië), Nationalsozialistische TG Graslitz (Sudetenland) en SK Rapid Wien (Oostenrijk, na de Anschlusz van 1939 aangeduid als 'Ostmark').

In mei 1940 werden de eerste poulewedstrijden afgewerkt, op weg naar de finales.
Uitslagen, met tussen haakjes de ruststanden, van de twee andere hierboven nog onvermelde groepen in die kwalificatieronde:

Gruppe Drei
19 mei 1940 CSC 03 Kassel - Fortuna Düsseldorf 0-5 (0:2)

Gruppe Vier
12 mei 1940 Stuttgarter Kickers - SV Waldhof 07 1-0 (1:0).
De laatste wedstrijd vond plaats in Stuttgart, in het stadion Adolf Hitler Kampf Bahn (AHKB).

De finale werd gespeeld op 21 juli 1940 in Berlijn, in het Olympiastadion, tussen de SV Schalke 04 en de Dresdner SC. Het Blauwwit van het Kohlerevier tegen het Geelzwart van het Florence aan de Elbe.
Schalke uit Gelsenkirchen (met het stadion Glück Auf) werd door een krappe zege Deutscher Meister en daarmee kampioen van het eerste oorlogsjaar 1940.

Dresden, dat ruim vier jaar verder getroffen zou worden door een verschrikkelijk geallieerd fosforbombardement, eindigde in de zomer van 1940 door die nederlaag dus als Vize.
De eindstand van 1-0 was al bij rust bereikt.

- Zie voor de complete uitslagenlijst:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Duits_voetbalkampioenschap_1939/40

Belgbank - Ziektekostenpolis: 2 - 0

Uitslagen Nederlandse voetbalbekerfinale zondagavond:

Belgische Bank - Regionale Zorgpolis: 2 - 0

- het betreft hier de wedstrijd Fortis/Feyenoord - Aevitea/Roda JC (v/h vele jaren Huisdiervoeders)

Afvallers in vorige rondes o.a. Lampenfabriek (Eindhoven), Noord-Hollandbank (Alkmaar), Internetvakanties (Breda), Leasetrots-van-het-noorden (Groningen), Geldservice (Arnhem)Reizenreus (Enschede) en... uiteraard Ajax (want ex-bank, ex-sponsor ABN Amro volledig uitgeschakeld met de recente opkoop door het kleinere Fortis).

Op de tribune tijdens het finaleduel zaten overduidelijk in beeld:

Minister W. Bos (Financiën), met berekend nonchalant omgehangen Rotterdams bankensjaaltje, en broederlijk naast zich vriend en PvdA-partijgenoot, staatssecretaris Fr. Timmermans (Buitenlandse Zaken, voert voorbij St. Job in 't Goor en Antwerpen ook wel de titel minister van Eurozaken). Timmermans droeg, ach kijk hoe sport verbroedert, een geel-zwart Rodasjaaltje, van Bos' roodwitte tegenstander op het gras van de Kuip dus.

Zijne beide excellenties zal het wel niet om de gunst van de camera's te doen zijn geweest. Lekker gewoon supporteren, zonder in het oog lopende kledingfratsen, kan immers thuis ook bij het tv-toestel. Maar Bos en Timmermans - ondanks andere clubvoorkeuren duidelijk door de autoriteiten niet ondergebracht in gescheiden supportersvakken - beschikken privé vermoedelijk nog niet over een dergelijk ontvangstapparaat. Daarom moesten ze, als geïnteresseerden, natuurlijk 'live' naar het stadion.

Burgemeester Gerd Leers te Maastricht zal bij de wedstrijdbeelden met de excellente supporters licht geïrriteerd hebben opgekeken. Timmermans, geboren te Maastricht dus zeg maar MVV, bleek zich diens club te hebben toegeëigend. Leers immers is, hoewel burgemeester aan de Maas, geboren te Kerkrade en bijkans met de zwartgele paplepel van Roda JC opgegroeid. Wat heeft de geachte opponent en staatssecretaris met 'mijn Kerkrade', moet de onprettig verraste Leers gedacht hebben, toch helemaal niets, die is toch van een heel andere kant van de provincie?

Tot een handgemeen tussen Leers (CDA) en Timmermans (PvdA) in deze supportersrel is het nog niet gekomen. Zou het komen doordat beide partijen - niet dat de kiezer er om gevraagd had eind 2006, maar toch - misschien in hetzelfde kabinet zitten? Haags zitvlees zou net als een voetbaltribune ook wel eens kunnen verbroederen. Lekker "samen", naast mekaar, op het bankje.

Sport en politiek mag men niet met elkaar in verband brengen. Maar waren de tv-kijkers daarstraks niet de gelukkige ooggetuigen van het allereerste succes van het samendoen-kabinet Balkenende IV?

Buffet weggelopen voor zetduivel

Ben ik met mijn bordje nog op tijd, of is het buffet al de hoek om?



Hoewel: kan ik anders nog met uw voortrollende buffet meehollen of moet ik volgende week terugkomen?



(wees op uw hoede op 30 april as., voor een koningsmaal)








Ach, daar ligt het dus aan. Volgens dezelfde wervingsfolder onderop. Sympathieke oplossing van het buffetraadsel.
Foutje, door de eeuwige zetduivel!


Officieel is deze duivel begin jaren tachtig, bij de massale introductie van de p.c., afgeschaft. Iedereen werd daarmee lekker de baas over eigen fouten, anderen kon je eigen miskleunen sindsdien niet meer verwijten.


Hulde dus aan de afhaalbranche, die de Zetduivel in ere heeft hersteld!

Meigevoel, files door Camiel opgelost

De meivakanties zijn weer losgebroken.
Doordat velen op verantwoorde, groene manier onderweg waren naar de camping vielen de asfaltfiles mee.

Minister Eurlings sprak ogenblikkelijk van "een doorbraak in het vluchtstrookgevoel":
"We gaan wel nog ernstig de bebermingsbegroeiingsbekledingen bekijken, landelijk dan. Het kabinet is het al eens over deze belangrijke hoofdbeschoeiingsfilosofie, want de zijpaden zouden niet moeten hoeven lijden onder al te zachte hekwerkbesluitvaardigheidsgedachten. De meningsvorming daarover, voor zover niet direct hybridegerelateerd tenminste want daarop worden we straks afgerekend, daar zijn we dus nog niet helemaal uit. Maar de strokendiscussie en ook een milieuvriendelijke sectoraanpak, inclusief een kwaliteitsimpuls voor parttime-burqadraagsters zonder zonnebrillen, daarvan verwacht ik dat er binnenkort zeker witte rook uit de schoorsteen komt.
Het wordt al met al een enerverende week. Waarbij onze daadkracht qua regelgevingsgezindheid en qua grensoverschrijdend denken nog extra concreet en gepolitoerd bij het startpunt dienen te verschijnen, dat kan ik alvast wel voorspellen. Immers, bij welke inspanning voor alle doelstellingen ook, een ongeluk kan steeds in een kleine kast steken, ook een vierkante. Het is niet altijd kwaad kersen eten voordat de avond gevallen is, tenminste bij gelijk oversteken. Maar het wordt een kwestie als oude vogels uit de hand vallen en weer terug in de lucht zijn in plaats van in de porseleinkist. Dat kunnen we hier van leren. In feite bestaat het probleem dus niet, maar we laten het alvast onderzoeken. Verdere details kan ik pas volgende maand geven."

Tranen zónder ammoniak

Een ammoniaklekkage bij Rotterdam CS heeft gisteren voor paniek gezorgd. Er waren geen slachtoffers en de gealarmeerde hulpdiensten reageerden snel en adequaat. De schade viel mee, al moesten treinverkeer, trams en ander vervoer korte tijd uit voorzorg worden stilgelegd.
De lekkage kwam van een container op het Stationsplein bij Rotterdam Centraal, dat komende jaren nog wel even een giga-bouwput zal blijven. Aan de rand van het plein dichtten brandweermensen in beschermende pakken de afsluiter van een gespecialiseerd bedrijf dat met ammoniak de grond bevriest voor allerlei boorwerkzaamheden.
De ammoniakdamp bezorgde voetgangers, passanten en reizigers in de tijdelijk ontregelde omgeving veel overlast; met name geprikkelde luchtwegen en ogen.
Menigeen moest een traan wegpinken, en niet van vreugde.

Je vraagt je af welke foto's of beelden dit 'ammoniak-incident' - inclusief de begrijpelijke paniek - enkele maanden eerder zou hebben opgeleverd, op precies dezelfde plek.
Het bijschrift voor zo'n 'rampenfoto' zou dan nog letterlijk boven het inmiddels afgebroken Rotterdamse hoofdstationsgebouw hebben gestaan, in zachtblauw neon.

De woordgrap, in feite een kunstwerk, op de voorgevel boven het architectonisch fraaie NS-station is te snel verdwenen uit het stadsbeeld.
Zoals wel meer te vroeg door de overdosis aan daadkracht verdwijnt uit Rotterdam - anderen mogen vooral niet denken dat de wraak en verwoesting van de vijand in deze stad na 1940 plots is opgehouden. In Rotterdam kan het altijd groter, megalomaner, gekker en in elk geval hoger. Niet duurder natuurlijk, begrotingsoverschrijdingen zijn weer voorbehouden aan Amsterdam.

Boven op het dak van Rotterdam-CS stond, vrijwel onopgemerkt, aan de voorkant van het Stationsplein afgelopen maanden "TRAAN LATEN".
Het treinstationsgebouw, in strakke wederopbouwstijl, is inmiddels volledig met de grond gelijk gemaakt. Het moet plaats maken voor een nieuw onder-/bovengronds transportknooppunt waar ergens komend decennium metro, HSL naar Parijs, Randstadrail, trams, bussen, taxi's, ja wat al niet op z'n eenentwintigste- eeuws aan elkaar zullen zijn geknoopt.
De verbouwers met hun eeuwige heipalen, lawaaimachines en graafputten besloten - vermoedelijk ergens in een bouwkeet - met een aantal kunstenaars tot een creatieve daad.

Een ode aan de stad of aan de vorige wederopbouw, een ludiek bedoeld afscheid misschien. Afgelopen herfst sloegen slopers en planners aan het scrabbelen met de oude NS-belettering CENTRAAL STATION, ook bij zonlicht tientallen jaren lang een baken voor haastige reizigers, want zonder het avondneon van heinde en verre al te zien boven de kaalgeslagen stad. Na enig passen, weer weglaten en vooral bekwaam schuiven met de meer dan manshoge, loodzware oude lichtbakletters ontstonden zó twee nieuwe woorden. Een begrip op z'n minst voor een glimlach.
De bekende opgerolde Rotterdamse hemdsmouwen - uitsluitend verkrijgbaar alhier - zetten onlangs de finale sloop in van het oude NS-station. Ook het instant-monument op het spoorwegdak met de Rotterdamse 'traan' sneuvelde weer, want niets is in dit stadsdécor is zo eeuwig als het tijdelijke.

Daarmee verdween ook het droomonderschrift voor een potentiële rampenfoto van bijvoorbeeld het jongste verbouwingslek.

De totale afbraak van Rotterdam Centraal kwam dus geen moment te vroeg. Geen reiziger ook die het nog begrepen zou hebben: tranen, zónder ammoniak.

Leve de koningjinnensoep!

Komende dagen gaan we er weer flink last van hebben, van de koningJin, de koningJinnedag, het koningJinnecomité.
Jubbers, pardon Lubbers, Ruud, de vrouwvriendelijke oud-premier die ook niet-christendemocraten mogen aanspreken bij zijn voornaam, de heer R. Lubbers dus is ooit begonnen met het misverstand. Achter de regeringstafel, rond 1982 in het oude "groene" Kamergebouw, pakte hij een paar meters bij ons vandaan tijdens een interpellatie plotseling de microfoon. Daar kwam de befaamde verwrongen tekst er uit: hij was "naar de koningJin" geweest en "de koningJin" had hem als aanvoerder van haar ministersploeg laten weten dat...

Wij, parlementsverslaggevers met een eenvoudig opschrijfblocje, keken elkaar aan. Ton Elias (NOS), Jet Bruinsma (Volkskrant), WillemBreedveld (Trouw), Frits van der Poel (Vrije Volk, "hij is wel gek geworden") en Marjanke Spanjer (NRC), je tracht gezamenlijk geproest achter het groene gordijn nog te voorkomen. Nu ja, de MP had zich vergist natuurlijk, grappig in de plechtige sfeer van die hoge oud-prinselijke balzaal op het Binnenhof. Lubbers zou zich - taalzonden en foute tongval werden in die tijd nog erg gevonden - zelf wel corrigeren. Ook om nog goed terecht te komen in de Handelingen waarschijnlijk. Dachten wij.
Maar Lubbers hield stug vol, volharden in fouten, waar hadden we dat eerder gezien, het was en bleef "de koningjin". Er volgden nog drie of vier herhalingen van die vreemde uitspraak, maar verder schonk niemand er aandacht meer aan. 's Avonds kwam het woord op t.v. nog terloops even terug, via een stukje Den Haag Vandaag.
De dagen erna kakelde het plotseling vrolijk verder rond, vooral op radiozenders. De koningjin werd een rage. Lubbers was, ongewild wellicht, trendsetter geweest. Zij die anderen op de hoogte dienen te brengen van de nieuwste ontwikkelingen hadden een volledig erfunden modewoord klakkeloos van de premier overgenomen.

Een kwart eeuw verder bestaat de koningjin nog steeds.
Philip Freriks, mister Nationaal Dictee (eens heilig verklaard, altijd heilig), zegt het Lubbers vele tv-journaalbulletins lang nog telkens na. ComderKon E. Nijpels was ook jaren een hevig gebruiker van het vermaledijde K-woord, maar misschien had dat te maken met zijn werkomgeving, en vooral de Friese taal, die ook een ingjin-klank kent. Ook steeds meer jongeren - enkelen bij commerciële zenders - hebben het dezer dagen nog altijd met ontzag over 'koningjin', in de vaste veronderstelling dat dit voor de luisteraars of kijkers een herkenbare en dus juiste uitspraak is. Het spraakgebrek blijft zich, om onduidelijke redenen, echter nog steeds het meest voordoen bij presentatoren en verslaggevers van de publieke omroep.

Durf er een knaloranje koningjinnetaart om te verwedden dat Lubbers ons ook dit jaar nog niet met rust laat. Belubberd, zeker, maar kwestie van politiek hypercorrect blijven - het zijn er de tijden niet naar om tegenspraak aan te moedigen. Zo houdt die media-naäperij dus voorlopig nog stand.

Onderstaand Lubberiaans rijtje kan ongetwijfeld worden uitgebreid. Het is wel neergeschreven conform de jongste spellingsbesluiten, dus met die ergerlijke tussen-n, maar ja waarvoor dient zo'n nieuw Groene Boekje eens in de zoveel jaar anders nog.
Ter opluchting derhalve gewoon uit het hoofd opdreunen:

- Koningjinnenhapje
- Koningjinnenkruid
- Koningjinnenkeet
- Koningjinnenpage
- Koningjinnenrit
- Koningjinnenvuurwerk (- rotje, -vuurpijl)
- Koningjinnenjas
- Koningjinnenveurwiel
- Koningjinnensjerp
- Koningjinnensleep
- Koningjinnensloep
- Koningjinnensoep

Duidelijk

"Ik kan daar meteen helder over zijn meneer, ik... eh... nou nee, ik kan daar nu niets over zeggen."

- BNR Nieuwsradio, met staatssecretaris De Jager (CDA, Financiën) over de bazin van zijn falende Belastingdienst die door een omstreden nevenfunctie verder in opspraak is geraakt

En het peloton raast voort (Portugal)

Zondag de enige Nederlandse wielerklassieker, de Amstel Gold Race. Ook Portugezen zien er reikhalzend naar uit.

Klaar Met Werk

Ten noorden van 's-Hertogenbosch is een bedrijventerrein gereed gemaakt speciaal voor vut'ters. De laatste bewegwijzering is zojuist ook aangebracht (zie foto).

Het nog lege verzamelgebied is vanaf komende maandag bedoeld voor zich overbodig voelende vijftigplussers, die volgens de laatste Haagse trends tot ver na hun AOW-leeftijd moeten doorwerken. De vut'ters hadden hoge verwachtingen van de nieuwe VOC-mentaliteit die reeds was afgekondigd door de jeugdige minister-president van het land. Ook zou de terugkeer van Michiel de Ruyter aanstaande zijn, zo had de leidsman uit het Catshuis nog gesproken, en "het einde van de zesjes-cultuur" zou eveneens in zicht zijn.

Er wachtte immers werk in overvloed, ja ook alle knoestige vut-handen waren in gans het land dringend nodig, niet alleen die van provinciale of plaatselijke ambtenaren die hordengewijs nog dienden af te reizen naar Peking om daar alvast de Olympische Spelen van 2028 voor het koninkrijk binnen te halen.

De verzamelde, ongeduldige gepensioneerden bij Den Bosch verklaarden vanmorgen echter door geen enkele onderneming of staatsdienst te zijn benaderd dan wel mobiel gebeld voor een van de bij massa's voorspelde prachtdoorwerkbanen.

De aanwezigen op het afgerasterde terrein bij de Brabantse provinciehoofdstad bereiden inmiddels een nieuwe zeeheldenverkiezing voor. "Het is nu begin 21ste eeuw, dus met piratenhemden, ooglappen of blinddoeken alleen heb je niet zomaar weer een nieuwe VOC. Want ook Piet Hein, Tromp, zelfs de mentaliteit van de gebroeders De Witt komt terug! Een geluk nog dat ze in de 17de eeuw bij die zeerovers niet aan leeftijdsdiscriminatie deden. Het was toen sowieso een goedkopere tijd, zonder levenslange verplichting van AOW-premies, vakbondscontributies, vergeten beloften. Je zag toen ook al nooit ergens iets van terug, maar je hoefde er ook niets voor te betalen. Het was gewoon gratis dat je niks kreeg, begrijpt u wel?"

Een gegeven cowboy raakt altijd zoek

'Iemand mijn paard gezien? Of de cowboy misschien?'

Extra dienstverlening, tussen méér dan zes planken

Tussen zes plankjes, de meesten van ons lijkt dat voldoende.
Je hoort er, bij leven, althans weinig klachten over.
Maar wat als je als timmerzaak wat extra's wil doen?
Dan zet je voor de klant simpel "Méér dan 6 planken" op de bedrijfswagens en ook maar meteen boven de firmagevel, links.
Nooit meer misverstanden: maar zes eindjes? Wij doen er voor u, voor hetzelfde geld misschien, wel zeven of acht... wie weet tien. Sympathiek ondernemerschap, zo veel is wel zeker. En dat "foute" hout waar je telkens over hoort, dat is bij zo'n luxe grafkist ook meteen uitgesloten natuurlijk.

(langs de Hollandse IJssel, nabij Rotterdam-Kralingseveer)

Nieuwe spelling

Ergens tussen Maas en Waal, nabij een winderig Heerewaarden.
De brug bij Bommel in zicht, en kijk: de nieuwe spelling komt er al weer aan!
Kunnen, na alle verbeterplannen voor het onderwijs, de woordenboeken misschien nog worden aangepast voordat het water komt?
Je krijgt bij het zien van zo'n kering een fijn wei-gevoel, en dat is toch lang niet verkeert.

Alle kolen naar Polen! -Glück Auf (2)

Voor de liefhebbers die thuis of waar dan ook willen meezingen:
bij deze de volledige tekst van het Glück Auf.
Van de laatste strofen die eindigen op telkens Und saufen auch, und saufen auch! is wetenschappelijk niet volledig vastgesteld of ze behoren tot het oorspronkelijke Steigerlied.
Dít is de versie zoals die door aankomende mijnbouwingenieurs bij feesten en partijen wordt aangeheven, doorgaans allen leden van de Mijnbouwkundige Vereeniging, het ruim een eeuw oude studiegenootschap van aardwetenschappers aan de Technische Universiteit Delft.



[bron: Jaarboek Mijnbouwkundige Vereeniging Delft,

67e editie, 2003-2004]

De heilige of Sint Barbara, schutspatrones.

Het Barbarafeest wordt jaarlijks wereldwijd gevierd op 4 december.

Volgens de legende was Barbara de schone dochter van een aanzienlijk man, Dioscorus, uit Nicomedië in Klein-Azië. De dochter is zó bevallig mooi, dat haar vader haar in een toren opsluit, zodat slechte invloeden van buitenaf haar niet zouden bereiken. Volgens een andere legende zou de vader zelfs een eigen badhuis voor de dochter hebben laten bouwen, zodat ze publieke badruimten kon mijden.

Barbara is zonder dat haar vader het weet christen geworden, een nieuwigheid in die dagen. Zij vraagt hem om drie ramen in de toren. Als de vader ontdekt dat de dochter zich bekend heeft tot het christelijk geloof laat hij haar eerst martelen. Wanneer Barbara nog steeds standhoudt, slaat de vader eigenhandig met een zwaard het hoofd van zijn kind af. De heiden Dioscorus wordt aansluitend zelf door de bliksem getroffen en gedood.

Volgens de overlevering zou dit alles gebeurd zijn in Klein-Azië, in het jaar 206 of 306 na Chr.

Op grond hiervan geldt de H. Barbara als de patrones van verschillende gevaarlijke beroepen, in het bijzonder dat van de mijnbouwers.

De onthoofde heilige uit Klein-Azië geldt ook als beschermster tegen brand, bliksem en een plotselinge dood. Ook kan haar hulp ingeroepen worden als storm het land verwoest. Inmiddels is de H. Barbara algemeen erkend als beschermheilige van een heel scala aan risicogroepen:

van artilleristen, infanteristen, ingenieurs, brandweerlieden, dakdekkers, klokkengieters, beiaardiers, koks, hoedenmakers en slagers tot gevangenen, meisjes, stervenden, torens en oude vestingen.

Sokken-uitverkoop: Groningen weer uit het dak

Presentatie van het nieuwe internationale T-shirt waarmee Groningen zich hoopt te revancheren. De foto werd genomen in het opgeknapte en opnieuw brandveilig verklaarde "Euroborg"-stadion.

Er gaat niets boven Groningen!
Behalve Borkum, het eiland dan.
Akkoord, de voetbalwedstrijd Groningen-Ajax vandaag ging even niet door. We zagen rook, vlammende wc-rollen, gillende zondagmiddaggezinnen die zich in veiligheid trachtten te stellen. En een blusmannetje met een zielige tuinslag van de bouwmarkt, zónder waterdruk.

Weer zo'n dekselse "sfeeractie" van supporters, je moet er maar op komen, het leek warempel wel polderhumor. En de autoriteiten hadden er nog wel van geweten ook! Geintje, gaan we zeker doen, onze steun hebben jullie, kunnen we nog helpen met wat extra toiletpapier verstoppen onder de brandveilige stadionzitjes? (In Engeland hebben ze met brandende tribunes wat ruimer ervaring: 1985, Bradford, bij tribunebrand valt o.a. teerdak in lichterlaaie naar beneden, 56 doden.)

Imagoschade die de laatste uren zo gevreesd wordt? Als Groninger toeristenpromotie zou men moedeloos worden van zo'n uitglijder van de club die zich tooit met De Trots Van Het Noorden, maar kijk, komt eigenlijk ook handig uit misschien. Gooien we die oude sweaters en Er Gaat Niets Boven-herensokken meteen in de aanbieding. Want die bezoekers van buiten kunnen hier dan meteen uit het dak met ons nieuw promomateriaal. Recent vervangen immers al dat spul, voorzien van nieuw G-logo, dat men zich vermoedelijk door zo'n trendy communicatiebureau - zonder besef voor grafisch ontwerp - weer voor veel overheidsgeld heeft laten aansmeren.

Nieuw T-shirt, nieuw logo, met meteen maar internationale tekst die men ook achter Ter Apelkanaal nog machtig is. "Ich bin ein Groninger", niets aan de hand, laat Ajax en die toeristen maar komen!

Helemaal klaar, ook met de marathon-miss

Klaar! Of toch niet? Het schrikbeeld van elke winnaar: de bloemen liggen gereed, reclamezuilen en petjes van jury en plaatselijke notabelen zijn alvast mooi rechtgetrokken voor de foto. Een podium ontbreekt, dat wel, maar nu is ook nog de rondemiss niet komen opdagen. Onderweg vast in de file waarschijnlijk, of bericht van verhindering vergeten te sturen, per sms-je.

Er zijn van die dagen waarop je, zonder iets te winnen, vrolijker bent. Neerslachtigheid door zeges, het kan dus.

Ter bestrijding van de verkeerde overwinningskoorts maar een flesje schuimwijn (champagne, voor niet-Vlamingen) opentrekken?

'Goed' nieuws rechtgezet

Roddels en onzin reizen sneller dan echte verhalen.
- Hans Laroes himself, hoofdredacteur van het NOS Journaal

De 1-aprilgrap was nog niet zo lang geleden het exclusieve terrein van de schoolkrant of het gratis wijksufferdje. Serieuze bladen waagden zich niet aan het bij de neus nemen van de lezer, met die nogal voor de hand liggende 'humor'. Op de redactie van De Volkskrant had kennelijk iemand bedacht dat men best wat eigentijdser voor de dag kon komen. Het aloude VK-zuurpruimengehalte omlaag, ook het voormalig huisorgaan der katholieke arbeidersbeweging zou deze keer niet achterblijven!

Dus werd, tot genoegen van vegaliefhebbers, dierenfronters en milieugekken, de nietsvermoedende lezer de ochtend van maandag 31 maart jl. getracteerd op de kop: ‘Alleen nog sla voor leeuwen Blijdorp’. Het bericht eronder - van het officiële ANP, goh wat leuk, het aloude nationaal persbureau gaat ook met de tijd mee - meldde op gezag van de Rotterdamse diergaarde dat de levende have aldaar per acuut was overgeschakeld op groenvoer. Ook de carnivoren van Blijdorp zouden voortaan "vleesloos" en "dus een stuk gezonder" voor ons dierentuinbezoekers kunnen voortleven.

Het 'nieuwtje' leidde onmiddellijk al tot pijnlijke misverstanden, zoals bezoekers die in alle ernst hun Blijdorp-abonnement opzegden omdat ze het niet eens waren met deze nieuwerwetse 'dierenmishandeling'. Moest het arme Blijdorp de 'groene' grap zelf nog rectificeren, om boze klanten telefonisch weer te kunnen terugpraten.

De boemerang van de voor de gek gehouden abonnees bij De Volkskrant kwam ook vrijwel meteen terug. Nog steeds veronderstellend dat de snuggere VK-redactie al wel doorhad dat het bij het door het ANP aangeleverde bericht om fake ging... De krant zag zich korte tijd later genoodzaakt een wél ernstig bedoeld verhaal recht te zetten over gay farming ("homoboeren" zouden betrokkenen het niet willen noemen, verklaarden ze overigens).
Beste lezer, we hebben je eerder te grazen genomen maar je moet niet overdrijven met wantrouwen, dit was wel weer 'echt' nieuws!

Klassiek geval van eigen schuld, dikke bult of iets met blaren.
Kan straks dus nog even duren voordat je zo'n Volkskrant 's morgens uit hebt, als je als lezer telkens weer moet nagaan of er wel staat wat er staat. Of erger nog: dat je nog achter het door de redactie gepresenteerde nieuws van de dag aan moet bellen. Of nog erger: dat je je door al die met gele stift gemarkeerde nieuwskoppen moet worstelen met de aanduiding "Dit is GEEN 1-aprilgrap."
Wat doet iemand die de berichtgeving in zijn eigen duurbetaalde krant kennelijk niet meer kan vertrouwen?
Zo'n abonnee - dat is geen modieus geintje - die doet die onbetrouwbare nieuwsbron de deur uit.
Voor een échte kwaliteitskrant.

Levenswijsheid

“Er is pas paniek als het bier op is…”

- drs. M. Sprengers (1939-2008),
zojuist overleden profbestuurder, voorzitter van de Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond en daarvoor van VVV Venlo, UEFA-bestuurslid.

Effe kappuh, gemeentelijk groenonderhoud

Even bijknippen: het zoveeljaarlijks Rotterdams gemeentelijk groenonderhoud is weer langs geweest.



Het slooppersoneel, weliswaar geprivatiseerd inmiddels, maar nog altijd in dienst van de burgerij: 'Die boom was rot, dat wil zeggen ziek, dat wil zeggen in elk geval ergens aangetast, ja nee misschien nog niet over de volle lengte. Maar dit is kappen uit voorzorg hè, als-ie omdondert heb je zó schadeclaims. '

En: 'Ja je hebt gelijk, thuis zouden we het ook minder ruw maar met een snoeitang doen. Maar de tijdsdruk, je moet wel motorzagen en kranen met grijpers meenemen en struiken of hagen meteen fors aanpakken. Ach, groeit wel weer aan hè over paar jaar. Opdracht van de keet daarginds, die heeft ons deze kant opgestuurd.'

De kantoorchef groendienst, van de Rotterdamse (deel)gemeentelijke publieke werken: 'Ik heb hier maar een budget van net boven het miljoen terwijl ik vijf miljoen nodig zou hebben voor goed onderhoud van dit stadsdeel, meneer. We kunnen het bijknippen van openbare heggen, heesters, beplanting nu beperken tot eens in de vier jaar. Oude bomen zijn een ramp, want kostenpost. Zo'n nieuwe gaat gewoon in één keer weer veertig jaar door, zonder veel poespas, begrijpt u wel?'


Uitzicht op de Bergse Voorplas met sluis nabij de Rotte, vóór het gemeentelijk 'onderhoud'.

Glück Auf!

'Westerse vrouwen in trek bij Poolse mijnwerkers.'

Mijnarbeid is door de eeuwen heen altijd al een rondreizend beroep geweest, maar nu meldt het ochtendblad een immigratiestroom in omgekeerde richting. Onze vrouwen oostwaarts: 'Om relationele redenen.'

Zij die ondergronds hun brood verdienen herkennen tekst en melodie van het aloude mijnwerkerslied. De afscheidsgroet van hen die untertage moesten en hoopten op een behouden terugkeer, als de liftkooien in de schachten waren dichtgegooid en naar beneden zakten.

Glück Auf! Der Steiger kommt
Und er hat sein hellles Licht bei der Nacht schon angezündt

In de bus naar de liefde onderweg alvast goed oefenen dus dames. Glück Auf!

Neuh… 2 maten, hebben ze elders

De buurman had post vandaag.
Blauwe envelop, definitieve belastingaanslag 2006. Inclusief briefje met correctie resp. afwijzing: “Ook zakelijke verkeers- en parkeerboetes zijn niet aftrekbaar, geachte heer…”

Buurman begreep het niet. Die hinderlijke petten met hun door gemeentelijke kastekorten aangejaagd futiel gecontroleer, hij wilde best nog wel aannemen dat dat te maken had met “ons nieuwe beleid van ziero tolleruns”. Dat die hoofddeksels door de Nieuwe Strengheid tegenwoordig kennelijk niets beters meer in de maatschappij te doen hadden dan werkenden lastig te vallen zoals hij, zelfstandige met twee maal daags tien minuten laadproblemen bij de achteringang van zijn bescheiden winkel, ook aan zulk onredelijk gedrag op laag niveau was hij gewend geraakt.

Maar wat was dat nu in de krant in dezelfde brievenbus waaruit hij amper een half uur geleden de blauwe afwijzingsbrief had gehaald?
Het bericht werd prominent gebracht:
Provincies betalen verkeersboetes van hun medewerkers.
Nu ja, “kleine verkeersboetes”, had een mevrouw op de radio (“ik heb hier verder geen mening over”) nog vergoelijkend gesproken.
Het bleek te gaan om provinciaal personeel dat onder werktijd voor de baas op pad moet en bijvoorbeeld “maximaal tien kilometer" te hard rijdt bij uitvoering van de immer jachtige overheidskarweien.
Bovendien, de dienstdoende zegsvrouw met het lelijke accent op de radio kon daar weinig over meedelen, ze had niet alle kennis in huis, hoe konden we dat verwachten, immers: alle provinciebesturen hadden "qua declaraties" ook nog zo hun eigen regelingen. En de luisteraars moesten er verder bij bedenken dat onze provinciën de kleine ambtelijke krabbelaar allerminst van harte bevoordeelden boven de modale belastingbetaler, zo spontaan was het zeker niet gegaan. Nee, de provinciaal boven ons gestelde overheden waren zelfs tot vergoeding van boetes aan gemotoriseerd personeel “gedwongen, door een gerechtelijk vonnis tegen TNT Post”.

De overheidszegsvrouw hing op, met dezelfde geringe scrupules die men inmiddels kent van belastingdiensten die zich vrolijk bedienen van elders gestolen - want wederrechtelijk verkregen - gegevens van de eigen burgers. Op de vraag waarom de bevolking almaar wantrouwender wordt jegens de rechtstaat, haar banken, haar bestuurders en het groeiend aantal minkukels dat zich carrière-volksvertegenwoordiger noemt kwam geen antwoord meer.

Provincies, deelgemeenteraden en andere bureaucratische tussenlagen waarvan alleen het buitenland wellicht nog nut en noodzaak begrijpt - men misgunt de aldaar tewerkgestelden, ten behoeve van ons, uiteraard niet hun douceurtje.
Door de samenleving gesubsidieerde arbeidsplaatsen voor dienders die elkaar graag het balletje toespelen hadden we al eens eerder gezien, ook bij toeval. Sjoemelende agenten, collega-petten en vriendjes ontzien met bonnen en prenten? Gebrek aan integriteit, voortrekkerij... pardon 'positieve discriminatie', of meten met twee maten door staatsorganen? Komt in Nederland niet voor! We hebben niet eens genoeg brillen om onze geüniformeerden allemaal tegelijk de wissers op de autovoorruit te laten vinden.
En corruptie? U bent wel erg somber meneer, dat is iets van
Zuid-Italië hè.

Gerucht, maar uit betrouwbare bron

Trots op Nederland: de Haagse CDA-fractiekamer, volgens een foto op de NOS-weblogsite. Door bezuinigingen is vorig jaar de laatste fietsenstalling aan het Binnenhof opgedoekt. De mediascoop in de Haagse wandelgangen zou te maken hebben met "afgunst".

Tussendoortje.
De boog van het woord kan niet de ganse dag gespannen zijn.

Gelukkig is de redactie van de tv-rubriek NOVA/ Den Haag Vandaag nog wakker.
Op zoek naar een nieuwe fietskelder-affaire, stuitten onze parlementaire verslaggevers op een heuse scoop. Onder het kopje “Betrouwbare bronnen” meldt het officiële NOS-weblog al enkele dagen dit:

‘Er gaat weer eens een mooi verhaal in Den Haag. Twee Kamerleden van de PvdA zouden vorige week heel even aan de immer waakzame aandacht van waarnemend fractievoorzitter Hamer zijn ontsnapt. En werden vervolgens aangetroffen op de fractiekamer van het CDA, terwijl zij "bewegingen maakten die in het huwelijk gebruikelijk zijn", zoals het vieren van de liefde een aantal jaren geleden nog in het tuchtrecht bij de Koninklijke Marine werd omschreven. Overbodig te zeggen dat de betrapte sociaaldemocraten niet waren getrouwd, althans niet met elkaar.’

Vraag: “Bewegingen maken die in het huwelijk gebruikelijk zijn", wat wordt hiermee door onze betrouwbare Haagse redactie bedoeld? Slaande echtgenoten, of een vorm wellicht van ‘happy slapping’ zoals dat tegenwoordig heet in YouTube-taal?
En sinds wanneer is het bezwaarlijk dat PvdA-Kamerleden voor eenvoudig parlementair kantoorwerk een ruimte delen met mederegeringspartij CDA?

Verstrooiing is uiteraard welkom in een tijd dat de kloof tussen volk en zijn vervreemd geraakte bestuurders nog nooit zo groot was, maar primeurs op basis van geruchten of 'een verhaal'?

Leefde Strenge Henk, alias De Bullebak, alias de KopijKoning, deskchef op de krant in de jaren ’60 en ’70 nog maar. De boomlange alleenheerser was op zijn hoede wanneer jong verslaggeversvolk weer eens met een snelle scoop kwam.“Kerel, dit is nog niet eens pagina 27!” bulderde hij over de redactiekantoortuin, zodat nog 150 anderen het verpletterende oordeel gniffelend konden meebeluisteren. “Terugkomen met een beter verhaal, begrepen? En korter ook, zo belangrijk is nieuws allemaal niet. En vergeet nooit meer les één van dit vak: pas een artikel bij mij inleveren nadat je het vooraf hebt gecheckt bij twee onafhankelijk bronnen. Allemaal duidelijk kerel? Dan geef nu maar de prullenbak.”

Henk, beul, met permissie, niet dat vroeger alles beter was of dat we weer verlangen naar de Goelag van de jaren vijftig... Maar kun je wegens versloft vakmanschap niet nog een keer terugkomen voor wat snelle bijlessen aan NOS, VARA en NOVA-Den Haag Vandaag?
Vergeet vooral niet bij onze nationale omroep - postuum - enkele tuchtrechtelijke gebaren te maken die ook buiten het huwelijk hier in het ondermaanse thans nog gebruikelijk zijn.

Bedoel: een ouderwetse draai om de oren.

De gebeten hond

Uit de ochtend-bladen, de dag nadat bekend werd dat het aantal postkantoren in Nederland drastisch zal worden terug-gebracht:
(met dank aan Arie, de laatste TNT-postbestellershond)

Postbezorging

De postbode blijft een hapklare brok voor de hond, meldt het Algemeen Dagblad. Jaarlijks worden 180 postbodes tijdens hun werk gebeten. Dertig van hen zitten langdurig thuis omdat de hond ze stevig te grazen heeft genomen. Tips voor postbodes zijn, volgens de krant: Rustig afwachten voor het hek om te zien wat de hond gaat doen "en de hond beter niet aankijken".

Nóg een tip: als de postbodes iets langer "rustig afwachten" lost het probleem zich vanzelf op, dan is in Nederland ook de postbezorging opgedoekt!
De honden die niets meer te doen hebben kunnen dan naar een hondenvut- of seniorenflat.

'Bestel mar! Bestel mar!'

Poëzie langs de deuren brengen, mensen een vertroostend vers thuis bezorgen, is dat misschien nog een idee?
Als ik hoofd Taskforce Werkloosheidsbestrijding Hondenbrigade was zou ik het wel weten.