Internettaal

Of je zo'n vertaalprogramma nog kunt vertrouwen, dat je niet eens meer foutloos in je eigen Nederlands aanspreekt (aanspreekd?). Bij die Internetmarketinglui schijnt tegenwoordig alles goed te zijn, anders schrijven we voor de zekerheid gewoon "vertaaldt" - twee spellingskansen, er zal toch wel één juiste bij zitten dan?

Alles meteen of in één keer goed wordt langzaam een zeldzaamheid. Liever maar nog eens de zoveelste storende update, om een vorige fout achteraf weer te herstellen. Niet geschoten altijd mis, zal het digitale verkopersgilde wel zijn bijgebracht tijdens zo'n middagcursusje (dat allang niet meer plaatsvindt op de hei, dat is slecht voor de huidige hotellerie).
Ofwel: Liever een slag er naar geslagen dan achteraf het verwijt te moeten krijgen dat je nooit iets hebt aangeprezen. Dat laatste is natuurlijk beroerd ook voor de winstcijfers en de salesbonussen, en "de crisis" kunnen we na al die jaren van arrogantie en zelfoverschatting niet overal meer de schuld van geven.

En wij mogen niet mopperen, eigenlijk boffen we vandaag nog. Want er kwam van een andere firma in dezelfde e-mail tegelijkertijd nog een aanmoediging een formulier rap te retourneren aan "ons KlantenContactCentrum".
Menig gemeentelijke bureaucraat of vaderlands beleidsambtenaar wordt zo nog eens werkloos als de zogeheten "vrije markt" ook maar steeds wildere taalgruwelen blijft verzinnen.

De verrassing die de elektronische postduif ons gisteren bracht, namens de Amerikaanse moloch Microsoft, was taalkundig trouwens ook weer niet mis met het zinnetje:
"Uw input over uw licensing vraagstuk gevraagd."
Grrrrrrr...

Dieren van de Boekenweek

Benedenhuis - Prinses Margrietlaan, Rotterdam

Verkeersborden (1)

De Baarsjes, Amsterdam




Apartheid: verkeersweg bij Jeddah, havenstad in Saoudi-Arabië.

Boven de snelweg naar Mekka geven borden de scheiding naar mens en geloof duidelijk aan in twee kleuren: groen (moslims, mogen doorrijden) en rood (niet-moslims). De laatste groep reizigers wordt via een speciale afslag naar rechts van de hoofdroute afgeleid en 'teruggebogen' de andere kant op, waarbij men steeds verder verwijderd raakt van de heiligdommen van Allah. Profane belangstelling of visite van andersdenkenden aan de heilige stad lijkt niet op prijs te worden gesteld.

Overbodige nota's

Het bedrag ad € 0,00 is door de klant snel overgemaakt, ter voorkoming van grotere moeilijkheden: aanmaningen of "betalingsherinneringen" door op hol geslagen computers, bedreiging met incassobureau's, een stoet deurwaarders misschien nog.

Ha! Twaalf gepeperde telefoonminuten en acht chaotische keuzemenu's verder heeft de vermoeide afnemer zich doorgeworsteld tot bij de wachtrij voor "ons cliëntenservicecentrum". Daar wil men van geen foutje met lege rekeningen weten, nee ook te lachen valt er niets meneer, het betreft hier niets minder dan een hoogsternstige standaardprocedure. Antwoord op een tweede vraag komt niet meer, "ik kan uw nummer niet uit mijn scherm krijgen, er is zeker weer een netwerkstoring". De opmerking dat men een klant nooit met zijn eigen interne problemen moet lastig vallen beantwoordt de dure telefoondame met: "Ik zit hier ook maar als invalster."
Waarna: "Daar kunnen we vanaf deze plek niet bij, daar hebben we van hoger niveau eerst toestemming voor nodig."
Moedeloos maar met dank vervuld, zelfs voor de gebrekkige inlichtingen, hang je als klant dan maar op. Helpers-zonder-bevoegdheden of te weinig handelingsbekwaamheid door de eigen wantrouwige bedrijfscontrole... daar kan een servicedesk, zelfs een goedwillende, niet meer tegenop!
Inmiddels dus overgestapt naar een andere zogeheten provider. Zelfde streken, zelfde soort botheid bij een volgend telefoonklachtenpanel ergens ver weg in een polder of, mobieler nog, Kweenieboektoe of Oost-Europa. Gelukkig blijven nu smoezen achterwege als "Ik ben ook maar stagiaire en neem toevallig de telefoon op" of "Ik zit hier vandaag pas voor het eerst". Dat men, ondanks al wat voorbarige automatische inningen via het banksaldo van de klant, nog geen honderd percent contractuele tegenprestatie heeft kunnen leveren was uiteraard "jammer, maar we vragen je nog even om begrip en vertrouwen in een goede afloop". Het kwam, in het ge-jij volgens het Ikea-jargon, nu plots allemaal door Het Systeem!

Gelukkig maar, "de machine" droeg deze keer geen schuld.
En de oude scheikundeleraar had nog zo gezegd: "Het ligt nooit aan de machine jongen, dat is een dom ding! Het ligt altijd aan de stomme mensen die er mee moeten omgaan, al beweren ze telkens het omgekeerde om hun eigen verantwoordelijkheid af te schuiven."

Het helpmeisje aan de telefoon begreep er weinig meer van, het gesprek ging nu duidelijk haar krachten te boven. "Wat is scheikunde precies meneer?"

Boekenweek in teken van het dier (2)

Boekenweekthema 2009: "TJIELP TJIELP- De literaire zoo."

Nu maar hopen dat de kat al die vreemde vogels door de voordeur laat.

Uitgeput huisdier, na bezoek aan erkende boekhandel

(Boekenweekgeschenk dit jaar: gratis T-shirt voor viervoeters)

Honds

Niet bepaald op ooghoogte voor de viervoeter! Deze opwekking bij de ingang van een gebouw - in een bocht naar de Bergse Rechter Rottekade - hing bijna 2 meter bóven het trottoir.

Voor té kleine dieren of honden met een korte nek overweegt de schooldirectie verstrekking van een gratis leesbril dan wel verhuur van een contactlens, afhankelijk van de behoefte van het betrokken beestje.